?????

E agora, que foi o que aconteceu?

O pacto xa está

Pois iso. Parece que xa se chegou a un acordo nos flecos que faltaban e o pacto xa está fechado. Agora fáltanos coñecelo de verdade na súa totalidade e non só através das raioliñas que algúns medios de comunicación vaian soltando. O resultado dos flecos de Política Lingüística e Comunicación non me pareceu moi bo, a verdade. E aquí habería que facerse moitas preguntas, seguramente internas ao propio movemento nacionalista e á súa lista de prioridades.

Esta fin de semana celébrase aquí en Santiago o Festigal. Aló estarei.

Teño gañas de descansar de verdade, mais para iso preciso que tamén o P decida facelo.

Política Lingüística onde?

Toda a xente interesada en política está a falar da estrutura do novo goberno. Os medios de comunicación dan nomes ás veces inverosímiles para ocuparen as consellarías, non se sabe se con malicia estudada ou simplemente por inventaren a noticia como quen cubre unha quiniela.

O pacto aínda non está fechado, mais hai cousas que resultan preocupantes e que por iso as quero expresar desde este meu blog case-invisíbel. Como pode ser que estea en discusión se Política Lingüística vai caer nas mans do BNG ou do PSOE? Hai declaracións ambiguas sobre iso que dan para quentar a cabeciña das persoas que queremos que a situación da lingua galega mude substancialmente nos próximos catro anos. Oxalá o BNG, a conta de querer demostrar que é un "partido de xestión" non nos demostre tamén que cando quixeron tirar a auga suxa tamén tiraron a crianza que estaba na palangana.

Por outra banda, parece que tamén se levará a a cisterna a proposta plasmada nos programas electorais de BNG e de PSOE segundo a cal a área de Política Lingüística debería ter unha capacidade de actuación transversal. Fálase de que ou continúa na Consellaría de Educación ou pasaría para a Consellaría de Cultura.

Laurie Anderson

Grazas ás marabillas de internet, hoxe descubrín a Laurie Anderson através da súa canción "Oh Superman". Estou fascinado. É marabilloso ir renovando a banda sonora da vida. Con certeza que o Roi xa a coñece, e non sei como é capaz de armacenar tanta cultura na súa cabeciña. Eu, humildemente, marabíllome con estas pequenas descobertas.

Noutra orde de cousas, debo ir deixando atrás as mensaxes máis pesimistas de posts anteriores. Agora mesmo síntome feliz, voltando aos inicios da maxia. A maxia nunha nova fase. (O Álex, un rapaz murciano que coñecín en Ferrol onte, diría que non é maxia, que é enerxía. Einstein mediante.)
Hoxe conteille ao Rubén unha cousa que levaba gardada desde hai oito anos. As voltas que dá a vida. ;)

Ortigueeeeeeeira

Continúo, como non, coa miña leve desorde. Por exemplo, hoxe debo iniciar proxectos (como apontarme á autoescola) que debería ter xa encetado a semana pasada.

Tentei ter unha fin de semana de relaxación. Desconectei na Coruña unhas horas, fun a Ferrol para cousas da asociación e despois recalei en Ortigueira. Alí estiven unhas horas varado, debido a problemas de comunicación (Fran ficou sen batería). Desde o momento en que o encontrei, coñecín a súa irmá e seus amigos e chegou Paulo; bon, desde ese momento, Ortigueeeeira festa rachada. Había moito tempo que non o pasaba tan tan tan tan ben. Fixen moito o parvo, iso si. E cousas acontecidas, vistas, sentidas aló déixanme a dúbida sobre como estou a tecer moitas relacións con outras persoas, algunhas moi importantes na miña vida.

Se a semana pasada a baixada das defensas me fixo saír un pequeno herpes no beizo, hoxe levántome xa coa garganta dolorida. Inmunoferón, agárdame! Vou por ti!

Quebracabezas

Cal decisión tomar que sexa a acertada para a felicidade? Que paso dar que non sexa só para os meus pés? Como se pesan os sentimentos? Como dou ulido as flores que me nacen no embigo? Como fun capaz de achegarme alegremente á beiriña do abismo?
Por que os sentimentos máis profundos me fan escreber sempre como se fose un adolescente??
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Surfeando (metaforicamente)

Nas palabras, nas decisións e nas conversas.

Mañá será outro día

Resistencias

A axenda por un lado e eu por outro. Alguén coñece un remedio contra isto, algunha fórmula máxica para revitalizar a vontade?

Piscina, autoescola e algunha negociación

A redistribución do meu tempo vaime levar a matricularme ao fin nunha autoescola, que non ten moi bo nome, mais que me fica perto, usa algo o galego e é, seica, a máis barata. Ademais, así poderei ter un compañeiro de fatigas no proceso.

Hoxe teño as horiñas ben contadas pola axenda, porque teño moitas cousas a facer. E algunhas certamente importantes, tanto como ilusionantes. Polo demais, hoxe síntome, igual que nestes días, nunha canción de Luz Casal. Hai tamén decisións importantes da miña vida que sei que debo tomar, mais que (talvez afortunadamente) aínda non me atrevo a tomar.

Hoxe a Lugo

A nosa manifestación nacional polo día do Orgullo Gai e Lésbico e Transexual, etc, é en Lugo. Así que aló irei. Estou cansado, moi cansado, e tamén algo preocupado, polo que non sei se o darei pasado ben. Agardo desconectar todo o posíbel, sen esquecer tampouco que teño documentos moi importantes a redixir nesta fin de semana.