Q tristeza!

A campaña do BNG foi moi boa e fíxonos soñar. Os inquéritos a pé de urna deixáronnos ver o que soñábamos. A súa coincidencia dáballes credibilidade. E, finalmente, a porca realidade rompeunos o soño. O PP podería revalidar a maioría absoluta e o BNG cae ao nivel de representación parlamentaria de 1993. O PSOE, malia o seu candidato, refórzase conseguindo o seu segundo mellor resultado da historia autonómica.

A esperanza, a pequena esperanza, é que o escano en xogo por Pontevedra finalmente non o arrebate o PP. Abriríanse as portas así ao chamado cambio. Así e todo, eu non as teño todas comigo. Temo, por exemplo, que o PSOE se reespañolice como xeito de se distanciar do BNG e que iso poida ter implicacións no posíbel acordo de goberno ou acordo de lexislatura.

Algo fixemos ou talvez algo non fixemos para que isto pase. Beiras puxo un triste final á súa biografía contribuíndo a levarnos a esta situación. O debate que agora haxa no nacionalismo debe ser, en todo o caso, construtivo, porque as loitas intestinas dos últimos catro anos penso eu que xa fixeron dano abondo.