
Tamén houbo, como non, pequenos momentos para os enfados e para os reprochiños (non recordaba que P me agasallara rosas o ano pasado polo meu aniversario, he he...). Na parte negativiña, tamén unha faneca brava que decidiu que o meu pé ía confundido cara a ela e as bichas inmensas e os engarrafamentos do tránsito. Mais esas pequenas sombras non escurecen a luz intensa e máxica destes días.
Estas pequenas ferias terminaron con uns sustos familiares que, afortunadamente, só foron iso, sustos, mais que non impiden que vexamos tan claro coma sempre que o exército do Estado español non pinta nada en Afganistán.
Sem comentários:
Enviar um comentário